De auteur deelt een verhaal van een trainingssessie op de gemba, dat een paar belangrijke lessen bevat over de Training Within Industry-methode.

Geschreven door: Csaba Barhács, Lean coach, Lean Institute Hungary

Achtergrond

‍Tijdens een recente TWI-training bij een van onze partners kreeg een van de medewerkers de taak om een Job Breakdown Sheet te maken voor het proces van het nemen van monsters van de productielijn voor kwaliteitscontroledoeleinden. Dozen op de lijn bewegen met een snelheid van 500 eenheden per minuut. Dit maakt het verzamelen van monsters zelfs voor een ervaren werknemer een uitdaging, laat staan voor een nieuwe werknemer.

Bij het maken van een TWI Job Breakdown Sheet moeten drie hoofdelementen worden overwogen en gedefinieerd:

1. Belangrijkste stappen - Wat doen we?
2. Hoofdpunten - Hoe doen we het?
3. Uitleg - Waarom doen we het?

Wat is het probleem?

Toen de eerste versie van het taakverdelingsformulier was ingevuld, zag ik dat er definities als "met één hand", "van bovenaf" of "met een snelle beweging" bij de belangrijkste punten stonden.

Omdat er ook een nieuwe medewerker werd opgeleid, vroeg ik hoe hij het deed met het werkverdelingsformulier en met de taak zelf. Ik kreeg te horen: "De nieuwe medewerker krijgt het nog niet echt onder de knie, maar dat is iets wat veel oefening vereist."

Dus vroeg ik de werknemer om mij het proces te laten zien en mij ook te leren hoe ik het moest uitvoeren. Ik moet toegeven dat mijn hart tijdens het leerproces bonkte: het was zo stresserend om in te grijpen in een rij die op volle snelheid draaide en te proberen een van de 500 dozen die elke minuut passeerden eruit te halen. Ik probeerde het meerdere keren, maar het lukte steeds niet. Op een gegeven moment moest ik de rij zelfs stoppen omdat ik een paar dozen omstootte.

Observaties

Na talloze mislukkingen vroeg ik de collega om me te laten zien hoe het ook alweer moest. Ik probeerde zoveel mogelijk details te observeren. In eerste instantie concentreerde ik me alleen op hun hand, in een poging om die kritische beweging op te pikken die voor succes zou zorgen. Ik zag echter geen significant verschil met mijn eigen praktijk.

Toen merkte ik waar ze naar keken, en dat was het moment waarop ik de sleutel tot het proces begreep. De focus van de blik van de werker lag ongeveer een meter voor het afzuigpunt. Ze keken naar een binnenkomende doos, volgden die met hun ogen tot aan het extractiepunt en pakten dan, met de juiste handbeweging, de doos.

Experimenten en de oplossing

Ik vroeg of het klopte wat ik zag, dat ze naar het doosje keken voordat ze het eruit haalden. Ze bevestigden dit met enthousiaste knikjes en leken niet te begrijpen waarom ik zo'n basale vraag stelde. Voor hen was het duidelijk! Daarna probeerde ik dezelfde oefening: oogcontact, volgen en uitnemen. Wonder boven wonder werkte het voor mij ook vlekkeloos.

Aan het einde van de oefening waren we het erover eens dat de Job Breakdown Sheet moest worden aangevuld met één extra stap en het bijbehorende kernpunt:

De doos selecteren (wat) - Op ongeveer 1 meter van het extractiepunt de doos kiezen en visueel volgen naar het extractiepunt (hoe).

Met deze toevoegingen werkten de sleutelpunten met betrekking tot het vastpakken van de doos nu perfect.

Conclusie

Dit korte verhaal gaf zowel mij als de operator twee waardevolle lessen:

1. Vaak zien ervaren werkers triviale details in hun werk over het hoofd en hebben we de neiging om een proces oppervlakkig te bekijken.
2. Naast handbewegingen is het de moeite waard om hoofd- en oogbewegingen te observeren, evenals bewegingen van de voeten, romp en schouders, die ook cruciaal kunnen zijn (bijv. zijwaarts stappen, draaien, enz.).

DE AUTEUR

‍