Dan Jones Toen ik met Tesco werkte om de lessen van Toyota’s just-in-time Parts Distribution System toe te passen op hun toeleveringsketens, zeiden ze: “We kunnen dit niet alleen doen - we moeten de rest van de voedingsindustrie met ons meenemen.” Dus we hebbende verhalen van onze vroege projecten met bereidwillige leveranciers gedistilleerd en ze verteld op vele conferenties in heel Europa. Met de hulp van Alan Mitchell, die de voedingsindustrie voor de Financial Times behandelde, hebben we ook een succesvol communicatiekanaal gecreëerd om het woord te verspreiden.

Dit overtuigde me dat we zo’n communicatiekanaal nodig hadden voor de groeiende Lean-beweging. Toen ik Roberto Priolo vond, wist ik dat we de juiste persoon hadden om het te leiden. Hij was heel snel in staat om het belang van een verhaal te begrijpen en kon het veel sneller dan wij allemaal omzetten in leesbare proza. Hij was ook bereid om de wereld rond te reizen om nieuwe invalshoeken te zoeken. Michael Ballé en ik overtuigden René Aernoudts om ons te steunen, en Planet Lean werd geboren. Na verloop van tijd werd het de lijm die het Lean Global Network bij elkaar houdt. Een van de beste ingevingen die ik ooit had, en ik ben erg trots op wat Roberto ermee heeft gedaan. Moge het anderen blijven inspireren om hun pad naar Lean te volgen.

‍

René Aernoudts Het is geweldig dat Planet Lean al 10 jaar bestaat! De tijd vliegt echt…

Ik herinner me hoe Dan het idee lanceerde en mij er enthousiast over maakte. Het kostte wat verhitte discussies met het uitvoerend comité van het Lean Global Network, en verschillende iteraties van de A3 die ik maakte voordat we de website echt konden lanceren.

Roberto is de sleutel geweest tot het succes van dit alles door de jaren heen, door talloze interviews en iteraties van artikelen te doen, en te leren hoe hij video’s kan maken en afstemmen op al onze LGN-collega’s.

Bedankt aan iedereen die bereid was om hun verhalen, ideeën en inspiratie te delen, en aan het hele Lean Global Network voor de ondersteuning van Planet Lean.

Op naar de volgende10 jaar!

‍

‍

‍

Michael Ballé De Lean-beweging is uniek in management denken. Dit komt niet alleen omdat het een alternatief is voor het door financiën gedomineerde MBA-denken en een manier biedt voor bedrijfsleiders om bedrijfsprestaties en persoonlijke en professionele vervulling van werknemers op één lijn te brengen, maar ook omdat het een echt internationale beweging is. Het is een systeem gebouwd uit ideeën uit vele verschillende landen: Japan, de VS, duidelijk, maar ook Duitsland, de Scandinavische landen met hun ongebruikelijke sociale model, en Brazilië of China, waar vele originele Lean-experimenten werden uitgevoerd door Taiichi Ohno.

Persoonlijk vertelde ik onlangs over de geboorte van The Lean Strategy: het begon met een discussie met Marcus Chao en Joe Lee in Taiwan, na een ontmoeting op de werkvloer met Toyota sensei en Ohno-alumnus Takehiko Harada. We zetten deze ideeën voort met Dan Jones, op de terugweg van een Lean-conferentie in Duitsland - wat leidde tot verdere discussies met Jacques Chaize uit Frankrijk en Orry Fiume uit de VS. Ik vind deze culturele smeltkroes om een afvalvrije wereldmanagementideaal tot leven te brengen fascinerend.

Dankzij het onvermoeibare werk van Roberto om Lean-verhalen van over de hele wereld te vinden en te publiceren, kunnen we de ware omvang en reikwijdte van het Lean-ideaal en al zijn vele experimenten en initiatieven zien. Planet Lean maakt de Lean-beweging op een manier die projecten nooit zullen doen, omdat ze voorbijgaan en - zoals we weten - zo zelden bijdragen aan echte transformatie omdat senior leiders vaak het grote Lean-plaatje en wat het betekent voor het duurzame, winstgevende succes van hun bedrijven niet zien.

Tien jaar is een lange tijd, en zo’n korte tijd om ideeën te veranderen. Gefeliciteerd Planet Lean en aan al zijn bijdragers! Goed gedaan, Roberto, en op naar de volgende tien jaar!

‍

‍

‍John Shook Tien jaar. Het is voorbij gevlogen. Voor elk van ons persoonlijk. Voor mij lijkt het echt alsof het gisteren was dat een groep van ons het ruwe idee overwoog om een alternatief “tijdschrift” te creëren om de talloze verhalen van Lean-vooruitgang vast te leggen die we over de hele wereld zagen gebeuren. Vandaaruit een kleine proef om te zien hoe het tijdschrift eruit zou kunnen zien en of we het daadwerkelijk konden realiseren, tot het toewijzen van een naam (Planet Lean? Lean Planet?) aan een decennium van meer dan 1.100+ inspirerende verhalen.

Tien jaar is ook een tijd van paradigmaverschuivingen in bedrijfspraktijken of organisatietheorie. Van Kuhn tot Levi-Strauss tot Joel Barker (wie herinnert zich zijn vroege virale video?), we weten dat het verschuiven van paradigma’s (of mindsets of mentale modellen of, mijn voorkeursterm, denken) inderdaad veel tijd kost. Vooruitgang in dergelijke modderige arena’s als “hoe mensen denken” of “hoe organisaties werken” is noch gemakkelijk noch lineair. Ideeën raken verankerd, nieuwe komen langs en worden geprobeerd, sommige blijven hangen terwijl andere verdwijnen, er vindt enige vooruitgang plaats, en er volgt wat terugval. Onlangs vierde ik mijn 40-jarig jubileum in deze onderneming (het was eind 1983 dat ik bij Toyota in Japan kwam), dergelijke wisselvalligheden zijn niet alleen de overpeinzingen van theoretici - gegeven genoeg tijd, kunnen wij mensen de rommeligheid in real time zien ontvouwen.

Podia zoals business schools (die bizarre Amerikaanse uitvinding), tijdschriften, boekuitgeverijen, mediaverhalen vertellen, worden allemaal nog steeds gedomineerd door het oude paradigma van klassiek modern management met belangrijke kenmerken, waaronder leider-als-held, succes gedefinieerd als korte termijngroei tegen elke prijs, werknemers als tandwielen in een machine, gemeenschap als een nagedachte (of geen gedachte). En alle anderen.

Sommige aspecten van Lean zijn nu vanzelfsprekende tafelinzet om een bedrijf te runnen, om elke organisatie te runnen. Maar er zijn ook organisaties die hun “Lean-heid” uitroepen, maar die verder van Lean af konden zijn zoals beschreven in tienjaar Planet Lean-verhalen. Al te vaak zien we bedrijven die de noodzaak om“ Lean te gaan” aanhalen als hun excuus voor smalle kostenbesparingen, zo vaak bereikt, helaas, door personeelsvermindering. Dit leidt sommigen tot de conclusie dat “Lean” in een sleur zit.

Daarentegen zijn er talloze organisaties die Lean-principes hebben omarmd met de term “Lean” nergens in zicht. Nieuwe termen komen langs - het punt is niet welk label men kan toekennen (Lean, agile, excellence, etc), maar de principes, de praktijken, het denken dat gaat in de acties die worden ondernomen om te verbeteren, om te leren van de onvermijdelijke “mislukking” en om door te gaan met doorgaan. Nooit stoppen. Geef nooit op.

We wisten tien jaargeleden (zoals we 30, zo niet 40 jaar geleden wisten) dat de strijd om het klassieke management te overwinnen lang en vol obstakels zou zijn. Planet Lean kon de uitdagingen niet op eigen kracht overwinnen, maar een uitlaatklep omverhalen te vertellen kon een belangrijke katalysator bieden: een plek voor elke organisatie (al dan niet aangesloten bij het Lean Global Network) om hun experimenten en leren te delen.

Dank aan Roberto Priolo voor zijn onvermoeibare inspanningen en deskundige hand bij het helpen van meer dan 800 organisatieleiders bij het vertellen van hun verhalen. Dan kook aan de non-profit instituutsleden van het Lean Global Network die Planet Lean financieren, waardoor de inhoud gratis beschikbaar is voor iedereen die geïnteresseerd is.

Tenslotte, en het allerbelangrijkste, een herinnering: Planet Lean (samen met zijn nieuwe neef, de jaarlijkse Lean Global Connection 24-uurs marathon van Lean-inhoud) nodigt elke organisatieleider die zijn of haar inspanningen om te verbeteren met de wereld wil delen, uit. Delen stimuleert leren, de opperste motor en beloning van Lean Thinking en Practice.

‍

Jim Womack

Dan Jones en ik begonnen na te denken over een wereldwijd tijdschrift voor Lean-denkers - om ideeën en experimentele resultaten te delen - eind jaren tachtig, toen we The Machine That Changed the World aan het afronden waren. Ons idee was een gedrukt tijdschrift voor een wereldwijd lezerspubliek, maar we konden nooit een maniervinden om het praktisch te maken.

Toen het Lean Global Network in 1998 begon te vormen, dachten we wat meer. Het web was plotseling een praktische realiteit en de kosten van een webgebaseerd elektronisch tijdschrift - een “webzine” in de taal van die tijd - was een fractie van die van een gedrukt tijdschrift. Maar we hadden een speciaal persoon nodig om het tot leven te brengen - een enthousiasteling voor Lean-ideeën, een getalenteerde redacteur van ingediende artikelen, een boeiende interviewer en onderzoeker die nieuwe auteurs en nieuwe ideeën kon vinden, en een meester in digitale media. Wauw. Bestond zo’n persoon?

Na een zoektocht van tien jaar vond Dan uiteindelijk de veelzijdige Roberto Priolo en Dan en René Aernoudts waren het er meteen over eens dat Roberto het geschenk was dat we zochten. Ze overtuigden het uitvoerend comité van de LGN dat het eindelijk tijd was om de trekker over te halen voor een idee dat al meer dan 20 jaar oud was. En Planet Lean werd geboren. (Helaas was ik op dat moment druk met andere dingen en verdien ik geen enkele eer voor de geweldige prestatie van Dan, René en Roberto.)

Dit goede ding, net als zoveel goede dingen, kostte tijd. Maar het is het middelpunt geworden van de Lean-gemeenschap en ik kijk uit naar de voortdurende rol ervan als ontmoetingspunt voor Lean-denkers over de hele wereld en een sleutelelement in onze motivatie Lean over de hele wereld te verspreiden.

‍